Apestreken

Na een lange autorit zijn we dinsdag aangekomen in Addo, een klein gehucht, ter hoogte van Port Elisabeth. We vinden een slaapplaats even buiten het plaatsje, in een eenvoudig resort met de voorname naam 'Lenmore Chalets'. Het huisje is klein en sober, maar clean en voldoet voor een nachtje slapen. Het avondeten smaakt goed en ook het ontbijt de volgende morgen is prima. Bovendien ligt het maar vijf km van Addo Elephant National Park vandaan, dat we de komende dagen gaan verkennen.

Tijdens de auto reis zijn we nog even wezen kijken bij de World’s Highest Bungy Bridge, waarvan me de naam is ontschoten. Hier is “the place to be”, tenminste als ’bungy jumping’ je favoriete sport is!  We kijken en huiveren bij het schouwspel, dat zich voor onze ogen afspeelt. Deelnemen is geen optie en schielijk vertrekken we naar een plek op de route, waar we de oude Outeniqua Yellowwood boom kunnen bewonderen, die als hoogste in zijn soort wordt beschreven en zo’n 1000 jaar oud is. Hier worden we minder duizelig van. Wel natter overigens, want inmiddels vallen uit de donkere wolken, die ons de hele dag al vergezellen, stevige regendruppels. Maar Addo is niet ver meer en ongehavend komen we bij het chaletje in Lenmore Park aan.

Inmiddels zijn we al weer twee weken in Z. Afrika en hebben buiten een paar apen langs de weg en een grote uil, nauwelijks iets van het “wildlive” gebeuren gezien.  Hoog tijd dus om het Elephant Park in te duiken om de kolossen met de grote flaporen te ontmoeten. Het eerste uur echter komen we niet verder dan een enkele Koedoe's en een paar wrattenzwijnen, die zich aan ons niet storen. Onze grote vrienden zijn echter niet te vinden, maar aan de poep te zien, zijn we wel in het goede park gelukkig! Wel zien we een stel spelende mongoose, enorme buffels, hartenbeesten, een grote eland en de altijd aanwezige streepjescodes (zebra’s) en wat klein spul zoals de ijsvogel, de blauwe kraanvogel, lepelaar en diverse kleurige vogels, die vaak gekke geluiden maken. Heel leuk was een klein prachtig gekleurd vogeltje, dat telkens op het portier van onze auto kwam zitten en in de spiegel, zijn evenbeeld probeerde te versieren. Spiegeltje, spiegeltje aan  de wand,…..

Laat in de middag keren we terug in het Hoofd Camp om wat inkopen te doen en te gaan eten in het daar gelegen restaurant. De keuze van Els viel goed uit, maar mijn visje was letterlijk onder de maat!  Veel vel en weinig vis. In “overleg” met het management, hebben we de prijs van mijn visje gehalveerd en de ’tip’ maar achterwege gelaten. Na een glaasje wijn op ons terrasje, bij de rondawel, op tijd het eigen nest ingedoken, terwijl ook buiten de dierengeluidjes langzaam uitdoven, slaap lekker….

Na een onrustige nacht ben ik al vroeg wakker en niet echt uitgeslapen. Ik strompel naar het raam en zie dat fikse mist het uitzicht op de omgeving verhinderd en derhalve geen kip te zien is. Na, een zelf samengesteld ontbijt, komt echter langzaam het zonnetje tevoorschijn en belooft het een mooie dag te worden. Onze buurvrouw neemt alvast een voorschot op het mooie weer en is druk in de weer om wat mascara op de verschrompelde wimpertjes aan te brengen en schrikt een beetje, als ik langs haar raam loop. Rond achten hebben wij ons boeltje gepakt en trekken we opnieuw het safari gedeelte van het Elephant Park binnen, om te genieten van de flora en fauna van dit mooie gebied. Opnieuw echter is de oogst wat het wildleven betreft, schraal de eerste uren.

De zon staat inmiddels hoog aan de azuurblauwe lucht en de temperatuur loopt dan ook behoorlijk op. Gelukkig is er af en toe een fris briesje, maar de huid kleurt toch al snel rood. Rond het middaguur praat ik met een stel, die met een 4x4 camper al een aantal weekjes rond toeren. De vrouw is Nederlandse en getrouwd met een blanke Zuid Afrikaan. Zij hebben al twee keer een kudde olifanten gezien vandaag, zelfs een keer met een paar kleintjes en ook een paar andere Nederlanders, die hun lunch gebruiken op de picknickplaats, hebben al dikhuiden gezien. Nou wij dus niet en dat begint langzaam behoorlijk irritant te worden. Gelukkig zien wij wel een paar black backed jackals, een aantal schildpadden, een paar behoorlijke elanden en een joekel van een buffel. Als we bijna de moed hebben opgegeven voor vandaag, verschijnen plots uit het niets twee vrouwtjes olifanten, die met elkaar kibbelen, gevolgd door een reusachtige bull, die gezien zijn enorm gezwollen geslachtsdeel, best trek heeft in een onderonsje of misschien wel een triootje. Het blijft tenslotte bij wat gesnuffel, waarna de bull zich discreet verwijderd, terwijl de vrouwtjes hun spelletje voortzetten. He he, ...eindelijk! Tevreden leunen we achterover en gaan op weg naar onze nieuwe slaapplaats, een dertig km verderop in het park. Voor we er aankomen zien we nog een aantal olifanten, bij een waterpoel en heel veel wilde zwijnen, waarvan zich eentje een bult schrok, toen een Jackal wel heel erg dicht in de buurt kwam.

Aangekomen in onze cottage, besluiten we gebruik te maken van de braai, vooral ook omdat het zo’n mooi weer is. Snel nog even bij een naburig dorp wat houtskool gaan halen en passant nog, een worst-pakketje meegenomen ter aanvulling van het gene, we nog op voorraad hadden. Bij thuiskomst de boodschappen op tafel in de veranda gestald, om de houtskool klaar te maken voor gebruik. Als ik weer terug naar de veranda toeloop, zie ik nog net een tweetal apen, die de spullen op de tafel aan het onderzoeken zijn. Als zij mij zien aankomen, slaan ze rap op de vlucht, maar een van hen ziet toch nog kans een pakketje braaiworst mee te nemen en het dak mee op te vluchten! Vandaar kijkt hij triomfantelijk toe, hoe ik er een beetje beteuterd bij sta. Gelukkig had ik net wat hout verzameld om de braai aan te steken. In no time, gewapend met een flinke knuppel, naar de achterzijde van het huis, waar hij inmiddels op de dakrand zittend, bezig was, het pakketje open te maken. Mijn knuppel deed wonderen. Toen deze richting zijn hoofd denderde, liet hij het pakketje vallen en sloeg krijsend op de vlucht. Met een dunne twijg kon ik onze braaiworsten weer bemachtigen en was weer meester over de situatie. Nadien zat diezelfde vlegel op ons keukenraam onder de raamlamellen door te gluren, waar zijn worst gebleven was! Onze braai was verder een succes, een perspectief voor de komende weken. Morgen is onze laatste dag in het park en hopen we ook de leeuwen te zien of de zwarte neushoorn, maar die zijn niet zo makkelijk te spotten hier, edoch we doe ons best. In een later verslag horen jullie vast wel of dit gelukt is.

Proost,   Els en Tjeu