Vips

De afgelopen dagen waren weer bijzonder in Port Saint Johns. In het kleine drukke centrum, zijn we de enige blanke mensen die er rondlopen en dat is aan de bemonsterende blikken goed te merken. In onze westerse optiek is het overvolle centrum op het eerste gezicht, niet direct een plek waar je zomaar gaat rondlopen als toerist, omdat het een caleidoscoop is van rondhangende jongeren, dubieuze verkopers, marktlieden met uiteenlopende assortimenten, maar ook veel oudere vrouwen. Als je er een tijdje rondloopt en hier en daar een praatje maakt en een kleinigheid geeft aan de jongens die op je auto passen, of een foto deelt met de lokale mensen, worden ongewone zaken al meer normaal en voelt het veilig en vertrouwd. Een foto maken werkt hier uiterst effectief om contact te krijgen met de plaatselijke bevolking want iedereen vindt dit prachtig en haast zich om in beeld te komen. En als je goed kijkt, zie je ook hier moeders, die zittend op een stel kratten, hun baby's koesteren en hun kindje zachtjes wiegend in slaap zingen, met alle tederheid van hun beperkte wereld.

Wij worden inmiddels staande gehouden door een journalist van de lokale "L1", die een heus interview komt afnemen over de infrastructuur van de regio en met name over het wegennet!  In dit kader van ontluikende beroemdheid past ook het bezoek dat we brachten aan de “Airstrip”, gelegen boven op een grote, hoge rotsformatie. Vanuit het dorpje kun je namelijk via een steile bergweg, omgeven door jungle begroeiing, omhoog rijden tot bovenop het rotsplateau, waar een korte landingsbaan is aangelegd, waardoor er kleine privé vliegtuigjes kunnen landen en door ‘Borsato’ werd gebruikt bij de opnamen van zijn film. Halverwege onze rit dachten we, dat ook wij, in een film waren beland , want de mitrailleursalvo’s vlogen ons om de oren. Gelukkig bleek het te gaan om een schietoefening van het leger, dat we even verderop tegen kwamen en ons vriendelijk toe zwaaide. Met de veiligheid nemen ze het trouwens niet zo nauw hier. Ook boven op de landingsbaan kan je gewoon met de auto rondrijden en draaien of keren, zonder dat iemand zich daaraan stoort. Als je de baan maar vrij maakt als er een vliegtuigje aankomt!!! Prachtige vergezichten trouwens vanaf deze positie. Als we na een korte “stadswandeling” aankomen bij onze auto, die wij als toeristen mochten parkeren bij een wegafzetting, staat onze jongeman al klaar om zijn bewaarloon te incasseren. Frappant is echter, dat hij een steen voor onze banden heeft gelegd, omdat anders ons vehikel wellicht de rivier zou inlopen. Kijk.. ook dat is Z. Afrika.

Bij terugkomst op ons logeerverblijf is onze gastvrouw enthousiast over het interview, want nu heeft ze na Marco Borsato, weer een nieuwe beroemdheid in huis. De dag er na beginnen we zelf ook in onze verworven status te geloven, als we als toeschouwers bij een regionaal cultureel treffen, behandeld worden als echte Vips. We moeten niet bij het gewone volk gaan zitten in de feesttent, waar de hele show wordt opgevoerd, maar bij de genodigden op versierde stoeltjes, recht voor het podium. Helemaal in stijl worden we vervolgens uitgenodigd voor de lunch in een aparte eet-tempel en zitten we bij de andere notabelen en dienstdoende sprekers aan dezelfde tafel. Wat onwennig aanschouwen we de Honorabele gasten, met de dikke buiken en vrouwen met enorme gevulde boezems en billen. Ook hier weten de hoogwaardigheidsbekleders van wanten. 

De show die de verschillende groeperingen uit de omliggende dorpen opvoeren is kleurig, vol temperament en beweging, met wervelende ritmes en klankvolle muziek. Vooral de kledij en de versieringen zijn apart en handgemaakt, evenals de beschilderingen. We genieten volop, totdat de plaatselijke vrouwelijke afgevaardigde een speech gaat houden. Na een uur houden we het voor gezien en terwijl we vanuit de verte haar nog steeds kunnen horen, lopen we naar ons autootje, om naar ons logement te toeren, om even bij te komen van de belevenissen.

Bij het ontbijt de dag er na maken we opnieuw kennis met de notabelen, want een aantal van hun logeert bij ons in het resort. Na een korte fotosessie met de vrouw van de speech, slaan we de uitnodiging om hun te vergezellen af, met de goede reden, dat ons verblijf in Port Saint Johns ten einde loopt. Eind goed, al goed. Ons bezoek aan de Wild Coast is hiermee ook teneinde, want morgen verlaten we deze toch wel bijzondere regio, zonder veel toerisme en trekken we verder landinwaarts richting Queenstown, waar we een paar dagen zullen verblijven. Hiermede is ook onze vip status weer voorbij en zullen we het moeten doen met onze eigen vaardigheden.

Ordinaire groetjes, Els en Tjeu