Groot Karoo

De afgelopen week hebben we vertoeft in de half-woestijn van het “onvruchtbare land”, wat een letterlijke vertaling is van de naam, die door de vroegere bewoners, de Khoi, aan dit gebied is gegeven. Eindeloze stoffige vlaktes, omgeven door kleurige bergketens, waar de wind vrij spel heeft en de herders letterlijk hun schaapjes op het droge hebben. Het gebied is allerminst toeristisch en niet zo populair als de tuinroute, maar toch de moeite waard, zeker als je rust en stilte zoekt. Het klimaat wisselt hier soms wel drie keer per dag. Zo zijn er uren met een strakke blauwe hemel en een verschroeiende zon, betrokken luchten met stormachtige winden en koude nachten onder een schitterende sterrenhemel. Hoewel er een asfaltweg is van oost naar west, met aftakkingen naar kleine dorpjes, via gravelwegen, is er weinig verkeer en bedraagt de afstand tussen de iets grotere dorpen vaak meer dan 100 km. Een volle tank brandstof is dus echt geen luxe hier, eerder een bittere noodzaak!! Overigens, de prijzen van benzine en diesel zijn een stuk goedkoper dan in Nederland. Zo betaal je voor een liter benzine hier ongeveer een euro, dus dat valt reuze mee. Veel te beleven is er niet in de kleine dorpen, maar de omgeving is wel schilderachtig, met kleurrijke contrasten. Onderweg zie je vooral veel struisvogels, kraai-achtige vogels en op de vlaktes vooral de 'Merino' schapen, bekend om hun uitstekende wollen vacht. Sporadisch zijn er ook enige zoutpannen te ontdekken, maar vooral veel droog grasland , cactussen en vele inheemse planten. Mensen zijn er weinig, maar vliegen daarentegen genoeg. Desondanks zijn de accommodaties, waar we verblijven goed en riant, maar worden ze wel allemaal gerund door blanke mensen. Er is nog veel economische apartheid te bespeuren, zeker in dit gebied. Veel vertrouwen in de lokale bevolking is er niet of nauwelijks. De 'locals' worden nog vaak geklasseerd als lui en onbetrouwbaar, al dan niet terecht.

Vriendelijk en behulpzaam is echter wel iedereen, zowel de zwarte, alsook de blanke mensen. Voor ons is het hier echt goedkoop verblijven. De accommodaties zijn niet duur en het eten is spotgoedkoop en smaakt prima. Opmerkelijk is wel dat we hier een aantal mensen uit Zwitserland tegen komen en met een stel uit de omgeving van Zurich, hebben we een aantal uren gekletst en ons prima vermaakt.

Ondertussen zitten we wel met een klein probleem. De voorraad papieren zakdoekjes van Els is namelijk drastisch geslonken! Niet omdat ze snotverkouden is of iets dergelijks, maar omdat we in het Karoo Nationale Park een chaletje hadden geboekt en Els des morgens besloot de slaapkamer wat op te frissen, door het raampje op een kier te zetten. En ja hoor…even later hoorde ik haar roepen, om eens te komen kijken. Parmantig zat een aap op onze auto te zwaaien met een aantal 'kruidvat' zakdoekjes, die de 'snotaap' vanaf het nachtkastje had weten te bemachtigen. Weer een lesje geleerd, hi hi...  In Prince Albert hadden we trouwens nog een avondlijke ontmoeting met een grote uil, die vanuit een kolossale baobab boom, ons vorsend aankeek en zich waarschijnlijk afvroeg, wat wij zo laat nog op straat te zoeken hadden. Na diverse pogingen van Els om hem te fotograferen, was hij het gesukkel stilaan beu en verdween hij geruisloos in de nacht, ons ontluisterend achterlatend met een ontregelde fotocamera…..Oogjes dicht en snaveltjes toe!!

Omdat we niet vastzitten aan boekingen of tijd, kijken we per dag wat we doen of niet doen en dat maakt het allemaal wel relaxter,… echt vakantie dus! Maar inmiddels zijn we wel terug op weg naar Kaapstad, want ook onze tijd raakt langzaam op. Momenteel zitten we een kleine driehonderd km van Kaapstad af in een klein kustdorpje, Stilbaai genaamd en zijn we van de grote Karoo in de kleine Karoo beland. De weg hiernaar toe was bijzonder. De charme van de Swartbergpas, een onverharde weg gedurende 20 km door een enorm rotsplateau, met haarspeldbochten, steile afgronden en nauwe doorgangen, is zonder meer spectaculair te noemen.

Minder benauwend, maar zeker zo mooi is echter de Meiringspoort, een verharde weg, die wel tien keer de rivier oversteekt en daarbij iedere keer een andere naam krijgt, zoals de eerste drift, de herrie drift, de ontploffings drift etc. Je doorkruist zo het rots massief dat het achterliggende land ontsluit en overgaat in bekende plaatsen zoals Oudtshoorn en Mosselbaai bijvoorbeeld. De apen langs de weg en de gemsbokjes op de kliffen maken het beeld compleet. We maken op onze reis, meestal dankbaar gebruik van de tips die we ontvangen van onze gast-heer/vrouw, waar we logeren en die ons vaak leiden naar minder bekende maar wel interessante plaatsen, die nog niet in het toeristische circuit zijn opgenomen. Internet laat het dan meestal wel afweten en dat is soms lastig, maar niet onoverkomelijk.

Ook nu zijn we weer goed terecht gekomen en verblijven we in een supergroot appartement met een enorm balkon, waar ik momenteel dit verslag aan het typen ben. Els is ondertussen aan de wijn en ook ik pak een slokje en een nootje mee. De zee is op loopafstand en de temperatuur is prima. Alleen de zon is verscholen achter een dik donker wolkendek, maar de wind is rustig en dat maakt het niet onaangenaam. Hopelijk is morgen de zon wel aanwezig, want we zijn voornemens het prachtige zandstrand te bezoeken, waar je echt uren langs de zee kan wandelen of lekker kan kuieren, zoals ze hier zeggen, door de duinen of het kleine haventje. Een voorproefje hebben we al genomen, door bij het plaatselijke restaurant vis en garnalen te eten, waarbij de portie garnalen van Els zo groot was, dat we de helft ervan hebben meegenomen naar ons appartement, om daar morgen verder van te genieten. En dat voor de prijs van zo’n kleine 22 euro, inclusief drank. Voorwaar niet slecht!

Echter het einde komt stilaan in zicht en dus ook het einde van ons reisblog. Vanuit Cape Town zal derhalve nog een afsluitend verslag volgen en dan zit ons Afrika avontuur er al weer op. Maar eerst nog een kleine week genieten van al het mooie wat de kuststreek ons te bieden heeft, vooraleer we vanuit Kaapstad weer naar ons kikkerlandje terug keren.

Zilte groetjes, Els en Tjeu